In het boek De Hemel bestaat niet beschrijft Jannetje Koelewijn hoe de twintigste eeuw over het huwelijk van haar ouders denderde. Ja, die twintigste eeuw, die denderde wel. En dan met name de late jaren zestig, toen haar vader een gearriveerde veertiger was - zoals ik nu - en toen opeens de wereld instortte, wat je - achteraf gezien - natuurlijk mijlenver had kunnen zien aankomen.
En het lag niet aan zijn verlangen naar het verbeten godsdienstige van Spakenburg, dat het misging met Wim Koelewijns huwelijk, hoewel het gereformeerde geloof ook niet echt handig is als alle kinderen blijven leven en als de welvaart enorm groeit. Hoe gaat de stilstaande wereld van nu mijn principes laten ontploffen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten