leem

Ik heb gezien hoe het huis waar ik woon gebouwd werd. Hoe al het bouwafval uit de open vensters naar buiten werd geworpen in de zandhoop die later de tuin moest worden. Stukken piepschuim, bijna lege spuitbussen PUR-schuim, afdekzeilen, allerlei soorten folie, gips, heel veel hout, tie wraps, schroeven, tegels, spijkers en lege pakjes sigaretten. Ik vermoed dat ons huis dus bestaat uit piep- en PUR-schuim, folie, gips, hout, tie wraps, schroeven, tegels, spijkers en misschien nog een verdwaald pakje sigaretten. We wonen in nogal rottig materiaal.

Tegen beter weten in probeer ik nog iets tegen die rottigheid te doen. Ik betrek alles wat nodig is om het huis verder af te maken bij een leuke winkel: de ECO-LOGISCH. Er zijn al kamers geschilderd met verf die niet stinkt en niet giftig is en ook erg prettig smeert. In twee kamers is een enorm oppervlak schapenwol verwerkt om de akoestiek te verbeteren en vandaag heb ik twee muurtjes gestuukt met leem.

Althans, ik ben daaraan begonnen. Tussen de middag maakte ik de leem aan, en nu, acht uur later, hangt het te drogen aan enkele muren. Regelmatig viel het van de muur en van het stukadoorsgereedschap dat ik gebruik, en dan zat het onder mijn zolen en op mijn bovenlip. Maar leem is grappig spul; het droogt op en valt weer uit elkaar tot hetzelfde stof dat uit de zak kwam. Alles wat ik morste kan ik bij elkaar bezemen of stofzuigen en weer terugstrooien bij de specie, steeds opnieuw, dat staat tenminste op de zak. Misschien ligt morgenochtend alle droge leem op de grond. Dat kan dan ook weer terug in de zak.

*Naschrift: alles hangt nog aan de muur. Strakstrijken met een spakmes, dat lukt niet met leem, maar sponzen lukt wel. Overvloedig gesponsd dus, de ochtend nadat ik de leem had aangebracht.