graffiti

Opeens heb ik begrepen wat de journalistiek van De Pers en van de VPRO-gids zo aangenaam maakt voor mij. Twee dingen; er is geen actualiteit en er is vrijheid bij de redactie. Ik hou namelijk niet zo van actualiteit, zeker als het over door oorlogsgeweld uiteengereten burgers, in een trein vermalen treinpassagiers, door stropers tot uitsterven afgeschoten diersoorten of door de industrie vernietigd land gaat. Redactionele vrijheid vind ik leuk, omdat ik liever niet lees wat geschreven is om lezers of erger naar de mond te praten.

Ik geloof dat bij De Volkskrant, bij NRC Handelsblad, bij Vrij Nederland en bij Enzovoort er een heel duidelijk redactioneel beleid is over de toon en over de ernst. Ik noem maar wat: genuanceerd en wetenschappelijk. En cultureel en somber. Wat niet genuanschappelijk en sombureel is, wordt door de hoofdredactie tegengehouden of anders komen er kritische brieven en zijn er opzeggingen. Of lopen de adverteerders weg. Dit alles, daar lijkt De (nutteloze en gratis) Pers geen last van te hebben en de VPRO-gids is alleen maar een bijproduct van een omroep die als bliksemafleider dient. 

Ik moet bij De Pers en de VPRO-gids denken aan graffiti. Graffiti is niet actueel, maar het is er wel, gratis. Graffiti is niet wetenceerd en ook niet cultuber. Graffiti is van alle tijden en doet niemand kwaad.