kazernesfeer

De laatste stukjes die ik schreef, over Rein Willems en over mijn seksuele identiteit, hebben met elkaar te maken. Ik zal nu proberen uit te leggen wat. Want ondanks dat Rein Willems mij op alle mogelijke manieren irriteert (zijn pijp, zijn loopbaan, zijn bijbelteksten) ben ik met hem eens dat iedereen erbij gebaat zou zijn als techniek een aantrekkelijk beroep zou zijn. Ik zou willen dat de talloze kinderen die het leuk vinden om iets te maken door de professionele makers verwelkomd zouden worden als broeders en zusters, om nog leukere, mooiere en betere dingen te maken. Ik denk dat Rein Willems dat ook wil, alleen krijgt hij het niet uit zijn pen.

Wat mij belemmert om echt lekker te functioneren als docent is de kazernesfeer van de hts. Ik heb behoorlijk wat ervaring met kazernesfeer. Ik heb na de militair dienst de kazerne eigenlijk niet meer verlaten. Eerst de kazerne van de TU Delft en daarna de hts-kazernes van Den Haag en Amsterdam. Mijn seksuele identiteit vast kwam te staan terwijl ik ingesloten werd door de kazernedeuren. Op een kazerneterrein is het niet de bedoeling dat mannen een homoseksuele identiteit hebben.

Ik heb daar geen spijt van. Er is niks mis met een heteroseksuele identiteit. Tenminste, zolang mijn heteroseksuele identiteit kan inhouden dat ik de dingen doe die ik belangrijk of leuk vind. Op het kazerneterrein is dat gevaarlijk, omdat de dingen die ik belangrijk of leuk vind zomaar mijn homoseksuele identiteit lijken te onthullen. En homoseksuele identiteit is echt niet de bedoeling op het kazerneterrein. Wat ik op dit moment leuk (en belangrijk) vind, is een steun te zijn voor alle homo's op de hts. Ik dacht eraan om een roze driehoek op mijn kamerdeur te hangen.