Binnenkort ga ik een weekend lang intensief optrekken met enkele jongens van zeventien. Natuurlijk ben ik zelf ook een keer zeventien geweest, een tijdje geleden, maar zeventien is voor mij een leeftijd die vooral anderen gehad lijken te hebben. En dan met name de oudere broers van vriendjes met wie ik speelde toen ik twaalf was. Die oudere broers zijn midden jaren zestig geboren.
Punkjongens, waren het. Met zwart leer, vinylplaten, spuitbussen, slechte tanden, allerlei drugs, ... ik associeer maar wat. Interessante jonge mannen. Moeilijke mannen. Moeilijk bereikbaar, voor mij. Waar zijn ze gebleven?
Nederland ziet er niet zo erg punk uit, als ik rondkijk. En Nederland ziet er ook niet precies uit op de manier waarop ik zelf Nederland zou stofferen, als ik het voor het zeggen had. En ik ben wel van de generatie die het voor het zeggen heeft, gezien mijn leeftijd. Hoe komt het, dat wij vergeten zijn om de macht te grijpen, wij, en de Generatie Nix die voor ons kwam?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten