Mooier en beter
Vanaf dit schooljaar geef ik op de HTS van Amsterdam ontwerp-methodologie aan de eerstejaars studenten. Ik probeer om de jongens (het zijn bijna allemaal jongens) te laten voelen dat zij de macht hebben om de wereld naar hun hand te zetten. Juist zij: de ingenieurs van de toekomst zijn de ontwerpers van de fysieke wereld om ons heen. En wat is er meer dan de fysieke wereld?
Ik verwacht, want ik heb al wat ervaring als docent, dat de jongens (het zijn bijna allemaal jongens) die kiezen voor een carrière in de techniek, dat doen uit idealisme. Ze doen dat, zonder uitzondering, om de wereld mooier en beter te maken. Aan dat idealisme wordt op de scholen die ik meegemaakt heb nauwelijks aandacht besteed. Hun idealisme wordt zelfs bespot. Ik heb daar zelf aan meegedaan, aan dat bespotten. Er is een traditie van spot en hoon in het techniekonderwijs. Ik heb mij voorgenomen om daar een einde aan te maken.
Ik denk dat terwijl jonge ingenieurs gaan voelen dat zij inderdaad precies de groep zijn die de wereld mooier en beter kan maken, het verstandig is om het bovendien eens te zijn over wat dat is: mooier en beter. Is de wereld nu niet mooi en goed genoeg? Ik denk dat de wereld mooi is en goed genoeg, maar we moeten onderkennen dat de wereld steeds verandert. De wereld verandert door de dingen die mensen doen (ingenieurs voorop), maar de wereld verandert ook doordat de wereld de wereld is. Alles verandert. Dan is er 'ns een tsunami, en de volgende dag blijkt er bijvoorbeeld een nieuw - resistent - griepvirus te bestaan.
Voor alles wat ontwerpers doen om de wereld mooier en beter te maken, bestaat het containerbegrip duurzaamheid. En duurzaamheid in de breedste zin zou kunnen worden beschreven met het motto people, planet, profit. Een ontwerp dat deugt zou dus goed zijn voor de huidige en toekomstige mensheid, met respect voor de zich ontwikkelende planeet en ook nog goed voor de economie. Ik vraag mij af of dat kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten