toetsmatrijs

Nog twee pagina's Ten eerste en dan begint afdeling Binnenland van de Volkskrant van 2 en 3 november. Ten laatste van Ten eerste is een groot artikel over neuroloog Ernst Jansen Steur, die op vrijdag 1 november voor het tuchtcollege in Zwolle verscheen, zongebruind en met een gele stropdas en een pullover. Van die pullover is niets te zien op enorme foto van hem die erbij afgedrukt is.

Er wordt gesuggereerd dat het allemaal door een ski-ongeluk gekomen is, waarbij hij een gecompliceerde heupfractuur opliep. Jansen Steur wordt door zijn collega's een ongeleid projectiel genoemd en als iemand die zich boven de regels stelde en niet naar andere mensen luisterde. In de rechtszaal zegt hij dat het afschuwelijk is dat het allemaal zo gelopen is, maar dat hij het allemaal precies weer zou doen.

Mijn collega's noemen mij ook graag een ongeleid projectiel en de cursief afgedrukte kwalificatie is ook best op mij van toepassing. Een groot instituut als een ziekenhuis of een onderwijsorganisatie met hun schijnrealiteit van protocollen en bureaucratie is nauwelijks effectief of zinvol en het is zeer verleidelijk om me daaraan te onttrekken. Gisteren boog ik mij met ons team over de sinds kort verplichte en totaal stompzinnige toetsmatrijs. Met tegenzin, maar uiteindelijk toch tamelijk gezellig. Het enige nut van protocollen en bureaucratie is dat het aanleiding biedt voor speelsheid. Jammer dan Ernst Jansen Steur dat nooit heeft ingezien.