opknappertje

Als ik een huiselijk probleem wil oplossen, denk ik meteen dat verbouwen de beste oplossing is. Ik hou nogal van verbouwen; niet per se vanwege het verbouwen zelf - het is fysiek nogal zwaar en meestal meer werk dan ik van te voren had gedacht - maar het doordenken ervan, het plannen en het verkneukelen over wat het oplevert, aan schoonheid en aan automatische en volkomen terechte waardevermeerdering, dat is waar ik mijn energie in steek. Ik doe vrijwel niets anders dan dat; ik richt mijn blik op een willekeurig Amsterdams gebouw en verzin vervolgens wat ik daarvan zou kunnen maken.

En aangezien het gebouw dat ik het meeste zie mijn eigen huis is, ben ik voortdurend in gedachten mijn eigen huis aan het verbouwen. Toch kunnen huiselijke problemen ook op heel andere manieren opgelost worden. Ik ben hier namelijk het enige gezinslid dat als een bouwvakker naar de wereld kijkt. Ik kan darom beter buitenshuis op zoek gaan naar een huisje om op te knappen.

Gisteren hoorde ik dat niemand meer interesse heeft in de Scheveningse pier: die zou te gevaarlijk zijn geworden. Is dat dan niet iets voor mij? Een beetje stucadoren en timmeren op een grappige locatie boven de Noordzee? Sinds ik mijn studeerkamer - alleen de vloer moet nog - met alleen maar afgedankte spullen monumentaal heb opgeknapt, ben ik toe aan iets groters. Dat het opknappen van de pier minimaal één miljoen euro zou moeten kosten is lijkt me erg behoudend en twintigste-eeuws gecalculeerd.