Nieuwe Amsterdamse School

Ik ben geen vormgever, en ik heb ook nooit als zodanig gewerkt. Of misschien heel eventjes: toen ik bij NOB-decors stageliep. Ik heb daar urenlang nagedacht over de detaillering van de presentatietafel van een televisieprogramma dat NOVA heette (lang, zeer lang geleden). Over de detaillering dacht ik na, omdat de hoofdvorm al vastlag; die was getekend door een van de sterontwerper van NOB-decors; ik ben zijn naam vergeten. Ik heb met de sterontwerper of met mijn collega's daar of zelfs in mij opleiding nooit gepraat over de betekenis van vorm. Misschien omdat vormgevers niet zulke praters zijn. Misschien ook omdat destijds - jaren negentig van de vorige eeuw - het niet paste om studenten te laten geloven dat vorm betekenis heeft.

Onderweg in de auto van Delft naar Middelburg bij mijn afstudeerbegeleider B, die een vormgever is, had ik het voor het eerst (en voor het laatst) over vorm en betekenis. B had zelf op een academie gestudeerd, waar school werd gemaakt. 'O, cool! School gemaakt! Dat klinkt goed!' zei ik enthousiast, maar B weersprak dat krachtig: 'Nee, een opleiding moet niet school maken. Je moet je eigen pad vinden.'

Nou, dat heb ik gedaan, Ik heb, in eenzaamheid, mijn eigen pad gevonden. En dat heeft verdomd lang geduurd, nondeju! Ik had het eigenlijk heel leuk en efficiënt gevonden als mijn docenten mij een zekere richting op geduwd hadden, waar ik in mee kon gaan, of me tegen verzetten. Nu ben ik zelf docent. En verantwoordelijk voor de nieuwe leerlijn vormgeving van de grootste vormgeversopleiding van Nederland. Ik zal eens school gaan maken! Let de komende dagen maar op.