fotoreproducties

Tijdens Koninginnedag werd ik hier op mijn eiland een huis binnengelokt door een karton waarop geschreven stond dat ik binnen zelf pizza kon bakken in een houtoven, à 1 euro 50. Die houtoven bleek een zelfgebouwde leemoven te zijn, in de achtertuin van het huis, dat van binnen eveneens helemaal met leem was afgewerkt. Het was het huis van een leemstucadoor. De pizza was in één minuut gebakken en het huis was prachtig, tenminste, als je om of door alles heen kon kijken dat nog niet af was. Toevallig kan ik dat heel goed.

Onze geleemstuukte kamer is klaar: de muren glanzen, de plinten zijn gelegd en geverfd en er staan meubeltjes in. Ik geloof dat daar, in die nieuwe kamer, echt niets meer is waar ik om- of doorheen zou moeten kijken. Ik kan zo goed door en om dingen heen kijken, dat ik de dingen die ik blijkbaar niet wil zien, domweg niet meer zie.

Nou, als ik goed kijk, dan zie ik dit: we hebben foto's uit een kunstboek geknipt en ingelijst en die willen we ophangen. Ik vind dat ingelijste fotoreproducties het niet goed doen op een geleemstuukte muur. Het is alsof een gipsgestuukte muur een reproductie is van een geleemstuukte muur. Dus op een gipsgestuukte muur kan wel een fotoreproductie hangen, maar voor een geleemstuukte muur is dat te plat.