gordijnen

Vroeger ging ik graag wandeltochtjes maken. Niet per se de wandeltochtjes in de natuur, waarmee ik opgevoed ben, maar wandeltochtjes zomaar. Wandeltochtjes in de buurt. Om te zien waar het onkruid niet gewied werd, om te zien waar een auto al meer dan drie maanden ongebruikt stilstond, om te begrijpen waarom ergens altijd de gordijnen gesloten waren. Sinds ongeveer drie jaar doe ik dat niet meer. Ik vermors mijn tijd nu op een andere manier.

Of misschien doe ik het nog wel, dat rondwandelen. Soms wandel ik digitaal rond. Ik zoek iets, vaak een plaatje, en via dat plaatje kom ik in een digitale wereld van ongewied onkruid, stilstaande auto's en gesloten gordijnen. Overigens is dit weblog, lezer, ook tamelijk stilstaand en ongewied en of de gordijnen hier bij mij wel helemaal open zijn, ik weet het eigenlijk niet.

Gisteren verzeilde ik op de website van misdefinitie.nl. De redactie van deze journalistieke onderzoeksorganisatie heeft een boek geschreven over de HvA (289 pagina's, pocketformaat). Het lijkt erop dat de journalistieke organisatie bestaat uit één persoon, een oud-student elektrotechniek van de HvA. Hij schrijft over zijn ervaringen daar: 'gewetenloze ambtenaren die er niet voor terug deinzen studenten te intimideren, te manipuleren, te discrimineren en te vernederen'. Ik heb het boek besteld, want het lijkt me goed om te lezen hoe sommige studenten het onderwijs ervaren.