in Carré

Gisteren woonde ik de onderwijsconferentie van de HvA bij. Het goede nieuws was, dat ik daar naar Herman Pleij mocht luisteren, die een mooie voornaam heeft (Herman!) en die levendig kan vertellen. Hij vertelde hoe menselijk de Nederlanders zijn, veertiende-eeuwer edelman graaf Albrecht van Beieren voorop, die zijn zoon verbood om, zoals gebruikelijk was bij alle Europese adel, af te reizen naar Litouwen en Hongarije om daar voor de lol heidenen te gaan afslachten. En verbijsterend om weer ergens anders van Karien Stronks te horen dat Marokkaanse mannen in Nederland gemiddeld twee jaar ouder worden dan witte Nederlandse mannen. Zij hebben het levenselixer! Zou vriendschap sluiten met Marokkaanse mannen mij ook kunnen helpen?

De onderwijsconferentie begon in theater Carré met iets wat een interactieve bijeenkomst heette. Enkele collega's zaten vooraan in de spots met bouwhelmen als toeschouwer opgesteld. Aan hun bouwhelmen waren een facereaders bevestigd, en hun face en de uitslag van de reader werd voortdurend op een groot scherm getoond. Zij ondergingen, net als wij, twee keynote speakers. In een taartgrafiek was steeds te zien of de gezichten onder de bouwhelmen verrast, blij, neutraal of boos waren. Ik geloof dat ik, als ik uitgenodigd zou zijn, assertief ben om vriendelijk te bedanken voor de eer. Ik mot zo'n bouwhelm niet.

Verder ben ik niet zo tevreden over mijn assertiviteit. Ik ben één keer weggelopen om te gaan plassen, maar ik deed dat behoorlijk geruisloos. De keynote speakers, die waarschijnlijk uitgenodigd  waren om ons te inspireren, lieten zich achtereenvolgens badinerend uit over jonge ouders ('tweeverdieners die hun kinderen bij school dumpen'), over de regering ('het goede nieuws, het vallen van het kabinet, hoort u natuurlijk meteen'), over jongeren ('stel je niet zo aan, jullie zijn gewoon verwend'), over jongens ('als we ze niet meer zouden aannemen, zou dat erg goed zijn voor het rendement') en over jongerentaal ('bedroevend niveau').

Taal, bedroevend niveau dus. Ik heb intussen de keynote speakers niet één sprankelend geformuleerde zin horen zeggen. Ik heb ze geen enkele heldere gedachte onder woorden horen brengen. Ondanks dat ik redelijk goed oplette, dacht ik voortdurend: Hoe lang nog? Waar gaat dit heen? Wat niet hielp, was dat het geluid dat de keynote speakers maakten, visueel werd ondersteund door vj's. Ik denk dat de vj's ook ergens afgehaakt zijn, want de mooie plaatjes die ze lieten zien hadden nauwelijks iets te maken met de de tekst die uitgesproken werd. Onbedoeld kreeg alle lof die over meisjes werd gezegd een ironische klank, doordat de vj's minutenlang lieten zien hoeveel ze van pornografisch hoge hakken hielden.

Ik ben dol op de HvA.