zee (2)

Afgelopen dinsdag schreef ik hier dat het onderwijs het klimaat van de rest van de samenleving tempert. En dat is allemaal heel dichterlijk gezegd, maar waar slaat dat nou weer op. Hoezo tempert het onderwijs het klimaat van de rest van de samenleving? Zoiets beweren is niet alleen dichterlijk, het is ook nogal hoogdravend. Ik bedoel trouwens ook nog iets positiefs met dat temperen. Ik ben een beetje bang voor de samenleving, blijkbaar.

Er is een hoop naars te zeggen over het onderwijs. Van mijn vier gezinsleden is er één niet leerplichtig (mijn zoon), en hij gaat het gelukkigst naar school. Mijn dochter vindt het erg zwaar om zich steeds maar te voegen naar regels die ze niet zelf verzonnen en haar ouders (ik bijvoorbeeld) ook. Ik vind het zwaar om regels te moeten opleggen die ik toch niet helemaal zelf verzonnen heb.

Mijn zoon is niet leerplichtig en toch gaat hij naar school. Hij ontmoet daar kinderen en maakt plannen hoe hij van die kinderen zijn vrienden kan maken. Hij ontmoet daar volwassenen die dol op hem zijn. En zo tempert mijn zoon het klimaat van de rest van de samenleving. Omdat school een ontmoetingsplek is, waar je elkaar nauwelijks kunt ontlopen. Eén van de privileges van docenten is, dat zij kunnen ontlopen, als ze dat willen. Ik probeer geen gebruik te maken van dat privilege. Omdat ik soms denk dat ik de samenleving ben, en omdat de jongeren op school mij dan kunnen temperen.