Kohnstammhuis

Ik werk bij de Hogeschool van Amsterdam, en dit merk, waarvoor ik werk, houdt mij bezig. Ik denk elke dag over de HvA na, maar om zulke gedachten hier ook op te schrijven, dat lijkt gevaarlijk. Ik zou zomaar ondermijnend kunnen lijken, en of ik nou ondermijnend wil lijken, dat weet ik eigenlijk niet precies.

Afgelopen maandag was ik voor het eerst in het Kohnstammhuis, één van de huizen waarin de Hogeschool van Amsterdam huist. (Opeens heb ik een misschien wel ondermijnend lijkende gedachte: HvA zou Hogehuis van Amsterdam moeten betekenen; maar dit terzijde.) De HvA is erg trots op het Kohnstammhuis, omdat het zo mooi is. Ik kan inderdaad zien dat het zeer veel geld gekost heeft om het in de museumstaat te krijgen waarin het nu is.

Ach, en er werken en studeren inmiddels ook al mensen. Flex. Het is namelijk niet de bedoeling dat die mensen aan de nieuwe Tefallaag die op het Kohnstammhuis is aangebracht gaan aankoeken, maar ik vind het troostrijk om te zien dat dat toch gebeurt. Er tekenen zich al rommelige stellingkasten met ordners af tegen het semi-transparante glas van de binnenwanden. Ik geef het twee jaar, en dan valt het Kohnstammhuis weer even gezellig uit elkaar als de kantoren die de HvA op dit moment elders in de stad aan het afdanken is.