Tussen 1996 en 2000, toen ik net afgestudeerd was, had ik echt geen flauw idee hoe ik dat nou zou moeten gaan aanpakken, het professionele leven. Ik dacht dat ik nu eindelijk zelf in beweging moest komen, en me niet meer kon laten bewegen, bijvoorbeeld door het curriculum van de universiteit waar ik nu dus niet meer mee verbonden was. Zelf bewegen dus, maar in godsnaam, welke kant op, dan?
Eén kant die ik voorzichtig leuk vond, en misschien passend en verantwoord, was de trapautofabriek Vroar! die ik samen met Arjan van Helmond ging oprichten. Het idee was, dat autominnende grootvaders bij de aanschaf van hun nieuwe - dure - auto, ook voor enkele duizenden euro's een customized trapauto zouden willen kopen voor hun kleinkind, precies hetzelfde model als ze net zelf gekocht hadden. Dus opa een Jaguar, kleinzoon ook een Jaguar, maar dan met pedalen, en alle andere leuke tools ook aangedreven op handkracht (ruitenwissers, richtingaanwijzer etc). Ik wilde trapautovarianten maken van de auto's die ik op dat moment mooi vond. De Golf IV bijvoorbeeld (zie het bericht van gisteren) en de Jaguar S-type. Die auto's, maar dan afgestemd op de afmetingen van één kind (zie afbeelding). Misschien ging het me alleen om het plaatje, dat ik nu, met Inkscape kan maken. Meer mensen zijn hiermee bezig. Ik vind bijvoorbeeld de Urban Land Rover III een begerenswaardige auto.
Enfin, Vroar! dus. Er was een ondernemingsplan en er was een accountant. Maar tenslotte haakte Arjan af, om echte kunst te gaan maken.
Hoi Rik,
BeantwoordenVerwijderenJe lange brief ligt al weer weken maanden pontificaal op mijn buro om te worden beantwoord, maar ik durf niet, watervrees, faalangst, zoiets. Dat lag vast ook aan de basis van het afhaken in de trapautofabriek. Want zo leuk is kunst maken nou ook weer niet altijd, alhoewel het maken eigenlijk wel, het gedoe eromheen niet. Maar dat is misschien wel hetzelfde met trapautos. Ik denk trouwens sinds ik zelf trotse bezitter ben van een goudkleurige Volvo V40 met ontiegelijk veel airbags, steeds vaker over andere autos na. Het is zoiets je eerste vriendin, je eerste auto, heel veel vergelijkingsmateriaal, maar weinig ervaring. Je blijft toch rondkijken en fantaseren. Maar over echte kunst gesproken, ken je deze al, de DS van Gabriel Orozco: http://www.twylah.com/Tate/tweets/62907768717328388
liefs
arjan